 |
Ostatnio zauważyłem, że wiele lig/turniejóww coraz bardziej stawia na szybkie rozegranie wszystkich meczy niż na wyłonienie rzeczywiście najlepszego gracza/drużyny. Coraz bardziej liczy się numerek sezonu, ilość rozegranych meczy niż sama jakość.
Zawsze myślałem, że tytuł mistrza należy się tylko graczowi, który opanował wszystkie grane mapy na wyższym poziomie niż inni, który bez problemu może wygrać wszystkie, a przynajmniej większość, swoich meczy, który nawet jeśli ma pecha w losowaniu, to potrafi udowodnić swoje mistrzostwo. Tymczasem coraz częściej zdaje mi się, że to właśnie szczęście decyduje o tym, czy ktoś staje na podium czy nie.
Do czego zmierzam? Chciałbym zwrócić waszą uwagę na fakt, że mecze coraz rzadziej odbywają się w systemie Best of 3, który uważam chyba za najlepszy przy turniejach (przynajmniej 1vs1). Grając w tym systemie obaj gracze muszą wykazać się umiejętnościami na kilku mapach - nie tylko jednej, udowodnić, że rzeczywiście są lepsi niż ich przeciwnik. System Best of 3 jest o wiele lepszy niz jednomapowa gra, szczególnie jeśli chodzi o VQ3, gdzie mecze są często bardzo wyrównane, a wyniki niezbyt wysokie. A to właśnie w przypadku VQ3 najwięcej gier odbywa się w systemie jednomapowym. Jeden mecz to stanowczo za mało, żeby gracz mógł udowodnić swoją przewagę.
Spójrzcie - w piłce nożnej są dwie długie połowy, w koszykówce cztery kwarty, w siatkówce i tenisie kilka setów, nawet w boksie (który możnaby przyrównać do deathmatchu 1vs1) jest ileśtam rund. Dlaczego więc w e-sporcie, aspirującym do miana prawdziwego sportu, miałoby być inaczej? Powinniśmy korzystać z wniosków i spostrzeżeń tych, którzy tworzyli wyżej wymienione dyscypliny i ustalali, że właśnie w takich systemach będą rozgrywane.
Mecze Best of 3 wzbudzają także większe emocje, szczególnie jeśli dojdzie do trzeciej mapy. Grając mecz jednomapowy gracz bardziej się stresuje, bo wie, że nie może popelnić żadnego błędu - ręce mu się trzęsą, krew w zyłach gotuje i często właśnie popełnia te głupie błedy. Albo cały czas kampuje i się chowa po zdobyciu jedno-, dwufragowej przewagi. I cały mecz traci na atrakcyjności. Czyli całkiem odwrotnie, do tego co było zamierzone, kiedy decydowano się na jednomapowe mecze mające podwyższyć poziom rozgrywek.
A przecież podobno wielkie organizacje, jak CPL, chcą przyciągać ludzi z zewnątrz poprzez pokazywanie atrakcyjnych meczy! Mamy więc ładny paradoks! A dodatkowo, w przerwach pomiędzy meczami Bo3 można przecież puścić reklamy... Same korzyści...
Ale wiem, co przeszkadza ligom na rozgrywanie meczy w tym systemie. Czas. Wszyscy wiemy, że czas to pieniądz - organizatorzy szczególnie. Dlatego też starają się na jak najszybsze rozegranie wszystkich meczy, przejście szybko do finałów i oddanie nagrody, a później konferencja prasowa, wywiady do gazet, telewizji, etc. Nieważne, że zwycięzca był maksymalnym farciarzem i po powrocie do domu dostanie baty od swojego sąsiada.
Może trochę przesadzam, ale pomyślcie. Sam już kilkukrotnie organizowałem turnieje i wiem, że zawsze jest krucho z czasem. Szczególnie u nas, w Polsce, gdzie nawet największe turnieje (poza WCG) odbywają się w kafejkach internetowych, gdzie do dyspozycji jest 10-15 komputerów. Tak na przyklad było na turnieju Mephisto CPMA w czerwcu, gdzie mieliśmy 10 komputerów + serwery. A uczestnicy prawie zapełnili drabinkę DE na 64 graczy. I rozegraliśmy to wszystko bardzo sprawnie. Do wieczora zostało nam już tylko 12 uczestników (4 w Winners Bracket i 8 w Losers Bracket). My jednak dopiero od tej pory graliśmy mecze Best of 3, na co mieliśmy mnóstwo czasu i wcale się nie śpieszyliśmy (był już drugi dzień). Zwróćcie jednak uwagę, że takie turnieje jak CPL czy WCG rozgrywane są nie na 10 komputerach, ale na 32 czy więcej. Co daje możliwość grania 16 meczy naraz, a nie 5 jak to było w naszym przypadku! Wszystko może być rozegrane trzy razy szybciej, a więc wystarczająco dużo czasu jest na to, żeby grać Best of 3!
Nie wierzę, że na Finałach WCG trwających tydzień nie starczyłoby czasu na granie w tym systemie.
No dobrze, ale możnaby rzec, że internetowych lig czas nie dotyczy. Takie imprezy najczęściej ciągną się długimi tygodniami i zawsze jest czas na rozegranie odpowiedniej ilości meczy. Dobry przykład - Challenges. Imprezy jedno-, dwudniowe też nie powinny mieć żadnych problemów z przeprowadzeniem takich rozgrywek - popatrzcie chociażby na Challenges.EU +i.
Tymczasem przypomina mi się c58 +i, gdzie zgodnie z tradycją mecze rozgrywane były na jednej mapie. No OK, rozumiem - już od długiego czasu VQ3 gra się w ten sposób, więc czemu tym razem miałoby być inaczej... Ale ręce mi się kompletnie załamały, gdy mój klan rozgrywał swój mecz w pewnej polskiej lidze TDM.
TDM uważam za coś bardziej wymagającego niż 1vs1, jednak nie śledzę tej sceny zbyt dokładnie, nie gram też za bardzo w tym trybie. Zawsze sądziłem, że mecze TDM powinny być rozgrywane dokładnie, z uwzględnieniem wszystkiego, o czym pisałem na początku tej kolumny. I tak zawsze było - w EuroCup'ach grają po 5 map, w polskich Humiliation #2 i Four2Four były trzy... Tymczasem nie wiem kto wpadł na genialny pomysł grania tylko jednej mapy w lidze CNL2. Cholera, przecież to jest Internet - nie musimy się martwić, że zaraz nas z kafejki wygonią, nie musimy się martwić, że zaraz noc zapadnie, że pociąg nam odjedzie! Można więc zagrać wszystko tak jak należy, dokładnie, żeby zwycięstwo rzeczywiście należało do lepszego...
Im więcej meczy jest do rozegrania, tym większe emocje, więcej zabawy (oczywiście do pewnego maksimum - nikt chyba nie będzie chciał śledzić 20-mapowej gry :P). Dlaczego więc pozbawiać ludzi tej przyjemności? Bez żadnych konkretnych i przekonywujących powodów... Nie rozumiem.
------------
Być moze temat ten był już poruszany wielokrotnie. A może to tylko ja mam problem?
--------------------------------------
Autor: [FPP]SweepeR
Aktualizacja: 02·12·2002 - 04:01
: DRUKUJ
|
|
