 |
Godzina 6.00. Marcin - bo tak skromnie na imię ma bohater naszej historii - leniwie budzi się ze snu. Ciężko mu wstać, ponieważ późno położył się spać. Nie jest to wcale efektem późnego powrotu z mocno zakrapianej imprezy chmielowej, czy chwilowego "zapomnienia" z dziewczyną. Marcin po prostu do późna w nocy przebywał przed ekranem monitora uczestnicząc w onlineowych pojedynkach w jego ulubioną grę, Quake III Arena. Jest tak samo każdego, szarego dnia. Dziewczyny nie ma, nie chodzi także - albo mówiąc dosadniej na żadne nie jest zapraszany - na imprezy, dlatego każdy wieczór, noc, spędza w domu przed ekranem piętnastocalowego monitora który jest dla niego oknem na świat. Ciężko mu wstać, leniwie przeciera zaspane oczy. Otwiera je, dookoła swojego łóżka widzi bałagan, ubrania niechlujnie porozrzucane po kątach. Patrzy na zegarek, za kilkanaście minut musi być przygotowany do szkoły. Szybko jednak włącza komputer, odpala sdi, sprawdza pocztę, gadu-gadu, icq i posty na boardzie których jeszcze nie przeczytał i/lub zostawił bez odpowiedzi. Po tych czynnościach z braku czasu zarzuca na siebie brudne, wygniecione ubranie i zadowolony zmierza do łazienki. Z braku czasu - który poświęcił na rzecz komputera - szybko korzysta z dobrodziejstw tego pomieszczenia. Po kilkunastu sekundach triumfalnym krokiem wkracza do kuchni, gdzie nie patrząc na nic wrzuca przygotowane przez mamę jedzenie do żołądka. Podwieziony przez ojca samochodem "pod same drzwi" L.O. zaczyna najgorszy i najbardziej zmarnowany - według niego - czas dnia codziennego - który mógłby poświęcić na granie w Quake'a czy Counter-Strik'a. Lekcje mijają bardzo wolno - Marcin nie jest orłem w szkole. W poprzednim semestrze miał ledwie średnia 2.5, dodatkowo nie chce tego faktu jakoś drastycznie zmienić. Nauka dla niego - tak samo jak jedzenie, mycie się - jest zbędna. Nie uważa na lekcjach, nie jest skupiony, nie może wytrzymać bez komputera i internetu. Na lekcji polskiego zostaje poproszony do tablicy na odpowiedź ustną. Wczorajszego dnia nie uczył się, bo cały wolny czas spędził przy mircu, więc szybko wrócił do ławki - w której siedzi sam - z oceną niedostateczną. Na angielskim jednak - który jest jego ulubionym przedmiotem - dostał za odpowiedź ustną przy tablicy ocenę bardzo dobrą. Przerwy między lekcyjne spędza tak jak zawsze: siedzi sam pod salą i czyta czasopisma komputerowe, które ma zawsze przy sobie lub ostatecznie w kręgu ludzi tak samo zafascynowanych komputerami jak on toczy burzliwe dyskusje nad wyższością Windows'a XP nad Windows Me. Zresztą najczęściej rozmawia o komputerach, ma kolegów jedynie w kręgach komputerowych. Praktycznie nie ma innych zainteresowań, hobby. Po szkole czeka pod budynkiem na ojca, który łaskawie raczy po niego przyjechać samochodem. Po triumfalnym wejściu do domu niedbale ściąga kurtkę i plecak które rzuca w kąt. Jeszcze nie zdążył się przebrać, ochłonąć po czasie spędzonym w szkole, a już włącza komputer. Przy komputerze spędza reszta dnia jak i sporą cześć nocy. Lekcji nie odrabia. Nie wychodzi na dwór, ponieważ nie ma po co. Kolegów - żeby się z nimi spotkać - nie ma, dziewczyny także brak, sportu żadnego nie uprawia. Na widok jakiejkolwiek piłki rzuca do pary kilka bluzgów i odchodzi.
Na wszystkich ludzi - a szczególnie sportowców - patrzy z lekkim politowaniem. Dziwi się, jak można biegać ponad 90 minut za głupią piłką. A jak już ta piłkę będzie się posiadało, to zamiast schować pod pazuchę i uciec, kopie ją od siebie. Jednak kiedy wchodzi do internetu zaczyna się dla niego nowe - zupełnie inne od prawdziwego - życie. Tutaj ma kolegów, przyjaciół, jest lubiany i szanowany. Przez kilka godzin robi różne rzeczy: nabija posty na boardzie, czatuje udając wysokiego, przystojnego bruneta. Jednak to dla niego nie jest najważniejsze. Uprawia z zamiłowanie specyficzny rodzaj sportu, e-sport. Codziennie, po kilka godzin trenuje w Quake'a3. To jest dla niego prawdziwy sport. Jest znanym graczem, członkiem znanego i powszechnie uważanego za bardzo dobry klanu, odniósł już pewne sukcesy w tej dziedzinie. Chce być jednak jeszcze lepszy, dlatego całe swoje prywatne życie poświęcił na grę. Za pieniądze które dostał od rodziców kupił sobie specjalną, dostosowaną do gry myszkę, dzięki której gra zdecydowanie lepiej. Także zwykła z pozoru podkładka nie jest zwykła, ponieważ jest zrobiona ze specjalnego materiału, dzięki któremu ma się lepszą kontrolę nad myszką (lepsze czucie). Myszka i podkładka kosztowały go razem ponad 400 zł, jednak na co ma przecież wydawać pieniądze? Przy Quake'u spędza resztę dnia. Gra do nocy. Tak mija kolejny, dla niego normalny, dzień życia.
Z całą pewnością można go nazwać dzieckiem generacji XXI wieku. Dzieckiem nowoczesności, technologii komputerowych itp. Jest On także sportowcem, pro-playerem, sportowcem XXI wieku. To między innymi on tworzy nowy świat, łamie sportowe bariery, przesądy, szufladkowanie. Jest częścią wielkiej, nowo tworzącej się (sub)kultury. Nierzadko uważa się za kogoś lepszego od innych. Z politowanie patrzy na swoich rówieśników, którzy tracą czas i wychodzą do dyskoteki w piątek, idą z kumplami do pubu czy dziewczynami na spacer. On sam nigdy tego nie zaznał i chyba nie zazna, ponieważ jego całym życiem jest komputer i internet.
Jakie jest jego życie? Kim on jest? Czy tak powinno i musi wyglądać życie pro-playera? Rozejrzyjmy się dookoła siebie, ludzi takich jak Marcin jest dużo i ciągle przybywa. Spójrzcie na siebie, może i Wy tacy jesteście? Macie przyjaciół? Dziewczynę? Czy może tak samo jak bohater tej historii całe dnie spędzacie przed ekranem monitora. CZY JESTEŚCIE PRO? CHCECIE BYĆ PRO?
P.S.
Wszystkie imiona, symbole towarowe i zdarzenia - celowe. Człowiek taki istnieje i jest moim znajomym. Dla jego dobra zmieniłem jedynie imię. Zaznaczam także, że tekst nie ma formatu autobiograficznego (autor nie jest zarazem bohaterem).
--------------------------------------
Autor: [FPP]grzEs
Aktualizacja: 03·12·2002 - 11:00
: DRUKUJ
|
|
